Ömür denilen uzun veya kısa bir hikâye. Bu hikâyede her daim başkahraman sensin. Diğerleri senin hayatının oyuncuları. Ama sen nedense başkahraman olmayı tercih etmiyorsun. Yaşamının oyuncusu olmayı daha kolay veya daha rahat buluyorsun.
Ancak seçtiğin bu rahat yol seni uçsuz bucaksız beklemeye itiyor…
Bekliyorsun adım atmayı, konuşmayı, yürümeyi, öğrenci olmayı, sınavı, sınav sonucunu, arkadaş bulmayı, iş bulmayı, eş bulmayı, anne/ baba olmayı, sevmeyi, sevilmeyi , aranmayı, değerli olmayı, başarılı olmayı, çok para kazanmayı, üretken olmayı, iyi insan olmayı vb. Sonsuz tane şey bekliyorsun…
Kısacası her an bir şeyleri bekliyorsun. Kimi zaman beklerken canın sıkılıyor, kimi zaman heyecanlanıyorsun, kimi zaman da öfkeleniyorsun.Beklerken olumlu ve olumsuz bir sürü duygu bulutundan geçiyorsun….
Her an bekleme ve her an milyonlarca duygu. Hepsi sadece hayatında oyuncu olmanın bedeli. Bu kolay yolu seçtiğinde fark etmediğin hayatının bedeli.Kestirmeler, kısa yollar, kolay yoldan bazı şeylere ulaşmalar kısa vadede kolay görünse de uzun vadede sana ağır bedelleri var Ey İNSAN.!!!
Ağır bedelleri yaşamınla ödememek için SİHİRLİ DEĞNEKLERİ BEKLEYİP HAYATININ OYUNCUSU OLMA EY İNSAN!!
Yaratan doğdun andan itibaren seni yaşamının başkahramanı olarak ilan etmiş. HAYATININ BAŞ KAHRAMINI OLUP HAYATINI KİMSELER İÇİN BEKLETME EY İNSAN!!!
