Hiç sessizliğini dinledin mi? Sessizliğinin içinde gizlediklerini… Dinlemediysen bir gün az da olsa bir vaktini ayır ve dinle sessizliğin içindeki çok sesliliğini. Hepsi ayrı telden çalan ve senkronize olmayan sesler. Sessizliğin içindeki sensizlikler…
Dinlediğinde sessizliğinin içindeki seslerini bir orkestranın provasına geldiğini düşünebilirsin ve ciddi anlamda şaşırıp dona kalabilirsin!!!
Dona kalmak, şaşırmak belki götürür seni geçmişte dona kaldığın sahnelerine.Belki onlarda ulaştırır seni bastırdığın engin duygu dehlizlerine.Sahneler ve sendekiler buluştukça derinlerde senden koparlar ve ayrışırlar sessizce.Ve böylelikle sessizliğinin içinde oluşur senkronize bir seslilik. Sendekilerle oluşur güzel bir sessizlik…
Sessizlikte seslerle yorulmak ne ilginç bir tezatlık. Dinlemek ve dinlenmek ne tuhaf bir benzerlik. Sessizliğinde bazen boğulabiliyorsun, dinlerken de bazen dinlenebiliyorsun. Ama tezatlıklarından ve benzerliklerinden sıyrılıp her geçen gün netleşiyorsun…
Netleşmek ve sessizleşmek sanki seslerle adeta didişmek. Galiba bu süreçte en önlemlisi de kendinin sessizliğini dinleyip keyifle dinlenmek. Kendinizin sessizliğini dinleyip dinlenmeniz temennisiyle…
