Yaşam ve ben,
Bir gün karşılaştık onunla kısa bir tren yolculuğunda
Kısık bir ses tonuyla izin istedi yanıma oturmaya
Tabi tabi dedim şaşkın bakışlarımla…
Sonra usulca oturdu yanıma,
Tanıttı kendini bana
Ben “Yaşamım” dedi .
İçimde gerçekler, hayaller, canlılar taşırım
Seni de az buçuk diğer canlılar gibi tanırım…
Şaşkın bakışlarımı daha çok diktim ona,
Ama o başladı beni kendince tanıtmaya…
Duygusalsın dedi. .
Duygularımı ifade edenim dedim sabırla…
Beklemişsin ondandır dedi.
Deneyimlemeyi öğrendim dedim usulca…
Peki öle olsun ama sessizsin o kesin dedi.
Sessiz kalmayı tercih ederim dedim naif bir ses tonumla…
İşimi bana mı öğreteceksin inatçısın işte dedi.
Yaşamda tutunmaya ısrarlıyım dedim bütün samimiyetimle…
Bak bal gibi kızgınsın bana dedi.
Sadece bazı yaşadıklarıma kırgınım dedim sıcak bir tebessümle …
Kısacık bir yolculukta vallah sıktın beni dedi.
Cümlelerim senden çıkan benim gerçeklerim dedim ukala bir tavırla…
Tamam o zaman “Sen” tanıt kendini dedi bana usulca…
Ha şimdi tanışabiliriz dedim.
Ve başladım kendimi tanıtmaya
Benim adım “….”
Not: Yaşamda kimseyi etiketlememek ve etiketlerden kurtulmak temennisiyle…
